«..Κι εγώ ζητούσα εσένα.

Εσένα αδιάκοπα..

Εσένα ανάμεσα σε ήλιο και σε σύννεφα.

Εσένα ανάμεσα σε νύχτα και σε ξαστεριά, στα σοκάκια τα στενά και στα αμέτρητα τα σκαλοπάτια.

Εσένα ζητούσα όταν η μοναξιά μ’αγκάλιαζε, εσένα κι όταν η χαρά γυρνούσε..

Εσένα, όταν τα μάτια μου έστρεφα στο βάθος της ψυχής μου..

Εσένα κι όταν η παρηγοριά δεν έφτανε στο σκοτεινό κελί μου..

Εσένα μάτια γαλανά και στου Χριστού την Πόρτα.

Χρόνια ολόκληρα εσένα αναζητώ μα μάταια..

..γιατί είναι άπιαστη σαν λένε η αγάπη..»

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!