Πρόκειται για ένα πασίγνωστο μυθιστόρημα που αφηγείται την περιπέτεια ένος νέου ανθρώπου που κατηγορήθηκε και φυλακίστηκε για πολλά χρόνια για αδικήματα που διέπραξαν άλλοι και του τα φόρτωσαν, και για το πως κατάφερε να «εκδικηθεί» γι’αυτήν την αδικία που του στοίχησε ότι είχε περισσότερη αξία – την ίδια του τη ζωή. Αυτό που μ’αρέσει σε αυτό το μυθιστόρημα είναι ότι δεν εκδικείται τους εχθρούς του χρησιμοποιώντας ψεύδη ή μηχανορροφώντας. Δεν γίνεται σαν κι εκείνους, δεν ταπεινώνεται. Αντίθετα, ο ήρωας εξυψώνεται και καταφέρνει να πάρει την εκδίκηση του με το να φέρει στην επιφάνεια ό.τι βρωμοδουλειά κι ατιμία είχαν κάνει οι εχθροί του. Ουσιαστικά δηλαδή ο συγγραφέας αποδίδει δικαιοσύνη.

Το διαβάζω γιατί με κάνει να θυμάμαι πως στη ζωή όλα είναι δανεικά κι πως οι πράξεις μου με ακολουθούν μέχρι το τέλος.

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!