Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι αρκετά διαφορετικό. Ο συγγραφέας – διακεκριμένος καθηγητής ψυχιατρικής- χρησιμοποιεί δύο υπαρκτές ιστορικά προσωπικότητες, τον φιλόσοφο Νίτσε και τον ψυχίατρο Μπρόιερ, για να μυήσει τον αναγνώστη στην έννοια και τη χρησιμότητα της ψυχανάλυσης-ψυχοθεραπείας. Χρησιμοποιώντας ως πρωταγωνιστή ένα μεγάλο φιλόσοφο, δείχνει πως ακόμα κι οι μεγάλοι άνθρωποι μπορεί να ταλανίζονται από βαθιά σκοτάδια. Χρησιμοποιώντας έναν πετυχημένο και καταξιωμένο επαγγελματία, δείχνει πως κι αυτοί οι άνθρωποι που τα έχουν κάνει όλα «σωστά» μπορεί να συμβεί να νιώθουν ή να είναι εγκλωβισμένοι. Κι κατ’επέκταση να χρειάζονται ένα χέρι για να τους βοηθήσει ή να τους καθοδηγήσει. Πρόκειται για ένα βιβλίο, με οξυδερκείς διαλόγους, με πλούσια γλώσσα που απαιτεί καθαρό μυαλό κατά την ανάγνωση.

Το διαβάζω γιατί μπορεί να αποτελέσει την αρχή για να βρω το θάρρος να «κοιτάξω τον εαυτό μου στο καθρέφτη.»

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!