Και αυτό το βιβλίο του γνωστού ‘Ιρβιν Γιάλομ είναι κάτι το ιδιαίτερο.

Για όλους μας η ιδέα του «τέλους», του «μοιραίου» του «αναπόφευκτου» είναι ταμπού. Κι όμως δεν θα έπρεπε. Μέσα από αυτό το βιβλίο, ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με το βαθύτερο και πρωταρχικό του φόβο και αναγκαστικά ωριμάζει (ως προς το θέμα αυτό). Ωριμάζει, γιατί συνειδητοποιεί πως έχει μια ζωή, κι όχι πολλές κι ούτε «κάπου αλλού». Κι αν αρχικά, διαβάζοντάς το, νιώθεις μουδιασμένος, όσο προχωρά η ανάγνωση νιωθείς μια ολοένα αυξανόμενη δύναμη να σε κατακλύζει. Απελευθερώνεσαι όταν αντιλαμβάνεσαι πως είναι στα δικά σου χέρια η μοίρα σου και έχεις μια ευκαιρία να ζήσεις όπως ονειρευέσαι. Και πως γι’αυτό αξίζει να προσπαθείς κάθε μέρα.

Το διαβάζω γιατί μαθαίνω να προσπαθώ να ζήσω μια όμορφη ζωή.! Εδώ, σήμερα, τώρα.!

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!