Ο Μουρακάμι δε στόχευε στον εντυπωσιασμό. Τον ενδιέφερε ο βαθύς τριγμός που μας ωθεί να αναρωτηθούμε εάν ο συμβατικός τρόπος ζωής είναι και η αντικειμενική πραγματικότητα. Μέσα από μια παραληρηματική αφήγηση που ξεφεύγει από τον επιβαλλόμενο καθωσπρεπισμό της σύγχρονης εποχής, ο συγγραφέας στο «Σχεδόν Διάφανο Γαλάζιο» μας ταξιδεύει από τη λογική στην παράνοια, από το αληθινό στο σουρεαλιστικό, μέσω των αισθήσεων και των παραισθήσεων των τραγικών ηρώων του. Ξεπερνώντας τους συμβατικούς κανόνες, ο Μουρακάμι παρουσιάζει μία ιστορία γεμάτη κοινωνικές, ηθικες και συνειδησιακές καταχρήσεις.
Το διαβάζω γιατί ο κόσμος της λογοτεχνίας θα ανιχνεύσει αυτό το κεντρικό, το ξέφρενο δημιούργημα της ανθρωπινής υπόστασης.

Με εκτίμηση,
Νίκος Δημήτριος Φακωτάκης