Δεν έχει νόημα κανένα να πάω μπρος χωρίς εσένα. Θυμάσαι? 

Η γλύκα της αφής σου

δεν έχει ξεθωριάσει στη παλάμη μου,

κάθε που περπατώ σ’ αναζητώ

κι ας μην είσαι εδώ.

Μισός περίπατος, λειψός, χωρίς εσένα. Λυπάσαι?

Τα νέα σύμπαντα προσπάθησα

μόνη να τα διαρρήξω

μπροστά μου μόνο άβυσσος, βυθός να περπατήσω.

Είναι που σ’αγαπώ και νέκρωσαν μέσα μου οι πυξίδες

είναι που δε δουλεύουνε πια κι αυτές, να μ’ έβρεις μες τις νύχτες..

Κωνσταντίνα..