‘Ειναι που όσα λάτρεψα

λουλούδια ξένου κήπου.

Είναι που όσα γεύτηκα

όνειρα άλλου καιρού…

Είναι που όσα αγκάλιασα

θάλασσες άλλου πλοίου,

Είναι που σ’αγάπησα

πουλί άλλου ουρανού.

Κωνσταντίνα.!

https://www.bookoo.gr/eshop/books/pontarismata

Στο παραπάνω σύνδεσμο θα βρει κανείς όλα τα ποιήματα μου που κατά καιρούς έχω δημοσιεύσει στο blog μου. Αποτυπώνουν συναισθήματα για μέρη και ανθρώπους που αγαπώ, ανθρώπους που τους έχει δοθεί απλόχερα κάτι από μένα.. Χωρίς φόβο και χωρίς ντροπή, είναι η Κωνσταντίνα.

ΥΓ: Ειδικά τα ποιήματα «Λαβύρινθος«, «Αλλιώτικα» και «Πυξίδες» μαζί, διακρίθηκαν στον παρακάτω διαγωνισμό https://www.idrogios.gr/ 10ο Διαδικτυακό Διαγωνιστικό Φεστιβάλ Ποίησης Θεσσαλονίκης.

Φιλικά,

Κωνσταντίνα..!

Είναι επίκαιρο, καθώς η ομώνυμη πετυχημένη σειρά της τηλεόρασης που κάνει θραύση.

Πάντα πίστευα ότι όταν ένα βιβλίο μεταφέρεται στη μικρή ή στη μεγάλη οθόνη, είναι και πάλι καλύτερο, ανώτερο, και ό.τι παραμένει ακόμα μοναδικό. Κι εδώ δε διαψεύστηκα. Η σειρά εμπνεύστηκε από το βιβλίο και δεν έγινε μεταφορά. Για την ακρίβεια δε μπορείς να μιλήσεις για μεταφορά γιατί η πλοκή διαφέρει.

Δολοφονίες αρκετές, πόνος πολύς, εξορία προφανής όπως και στη σειρά. Ο κορμός παραμένει ο ίδιος δηλαδή, αλλάζει όμως ο τρόπος που συνδέονται οι ήρωες, ενώ άλλοι δεν υπάρχουν. Αξίζει να διαβαστεί αυτό το βιβλίο για δύο κατά τη γνώμη μου λόγους:

1) Ο άνθρωπος στη ζωή του μπορεί να βιώσει αστείρευτο πόνο. Ο πόνος είτε σε λυγίζει είτε σε δυναμώνει μέσα από την προσπάθεια σου να μην εγκαταλείψεις. Στο βιβλίο περιγράφεται εντυπωσιακά η ενστικτώδης παρόρμηση να μην εγκαταλείψεις.

2) Ο άνθρωπος στη ζωή του μπορεί να κληθεί σε θέση να συγχωρέσει. Μεγάλο ή μικρό κακό, παραμένει κακό. Πώς συγχωρείς? Τον άνθρωπο που σου έκανε κακό πως τον συγχωρείς? Εγώ προσωπικά αδυνατούσα να το φανταστώ μέχρι πριν αυτό το βιβλίο.

Επομένως, το διαβάζω γιατί «το ένα καλό έχει τη δύναμη να νικήσει χίλια κακά..!»

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!

Θυμώνω για τα λόγια που είπες και είπα

Θυμώνω για όσα δεν είπες και όσα δεν είπα.

Θυμώνω για τα λόγια που σου ‘πάνε και για τα λόγια των τρίτων,

Θυμώνω για τα λόγια που μου ‘πάνε και για τα λόγια των λίγων.

Θυμώνω που λες πως μόνο εγώ φταίω

Θυμώνω που δε με συγχωρώ για όσα φταίω..

Θυμώνω που έφυγες και δε προσπάθησες

Θυμώνω που πάλευα ενώ ξεστράτιζες.

Θυμώνω που απλά «υποχώρησες» και δε  μ ‘αγάπησες..

Θυμώνω για το λίγο σου και το πολύ μου,

Θυμώνω για το ποτέ σου και το μαζί μου

Θυμώνω για το δικό μας χθες και το δικό σου αύριο.

Θυμώνω που σ ‘αγαπώ και μ ‘αδικώ..

Θυμώνω που δεν έχω τίποτα άλλο να πω.

Κωνσταντίνα..