‘Οπως ο Σέρλοκ Χόλμς, ήρωας του ‘Αρθουρ Κόναν Ντόιλ, όπως ο Ηρακλής Πουαρό της Αγκάθα Κρίστι, ή ο αστυνόμος Μπέκας του Γιάννη Μαρή έτσι κι η Ιταλία έχει αποκτήσει το δικό της επιθεωρητή: τον Σαλβατόρε (Σάλβο) Μονταλμπάνο του Αντρέα Καμιλλέρι.
Από το καλοκαίρι βρέθηκαν στα χέρια μου βιβλία του εν λόγω συγγραφέα, κι εκ τότε τα διαβάζω το ένα μετά το άλλο. Με πυρήνα πάντα τη πόλη της Βιγκάτα (Πόρτο Εμπέντοκλε) κι το αστυνομικό της τμήμα, ο επιθεωρητής Μονταλμπάνο μαζί με τους αστυνόμους του, Μίμι Αουτζέλλο, Φάτζιο και Γκάλλο αλλά και τον κωμικό «στυλοβάτη» του τμήματος Καταρέλλα, εξοιχνιάζουν σε κάθε βιβλίο μια ιστόρια. Κλοπές, ληστείες, δολοφονίες, απαγωγές κι ό.τι άλλο «συνηθισμένο» μπορεί να φανταστεί κανείς μας ότι ερευνά ένα το αστυνομικό τμήμα μιας πόλης. Οποιασδήποτε πόλης. Της δικής μου, της δικής σου πόλης.
Ο Μονταλμπάνο δεν είναι ένας εξωπραγματικός ήρωας. Δεν πρόκειται για μια εκκεντρική ή ιδιαίτερα μοναδική προσωπικότητα, που αναζητείται όταν κανείς άλλος δεν μπορεί να δώσει τη λύση στο εκάστοτε αστυνομικό αίνιγμα. Ο Μονταλμπάνο είναι απλά ένας καθημερινός άνθρωπος, ένας άνθρωπος που εργάζεται αγαπώντας αυτό που κάνει.
Στα βιλία όπως «Ο χορός του γλάρου», «Το κυνήγι του θησαυρού», «Ακτίνα Φωτός», «30 ημέρες με τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο» αλλά κι πολλά άλλα ακόμη, γελάς, προβληματίζεσαι, αγχώνεσαι, φοβάσαι, συγκλονίζεσαι, διασκεδάζεις.
Τα διαβάζω γιατί το απλό και το καθημερινό είναι αυτό που σε αγγίζει και σε γοητεύει.
Φιλικά,
Κωνσταντίνα.!
Το διαβάζω... 