Ποιός δε γνωρίζει τη φράση: «‘Ενας για όλους και όλοι για έναν»?

Το εν λόγω βιβλίο το έψαχνα καιρό – ίσως χρόνια, κάθως είναι εξαντλημένο- και μου προσφέρθηκε αναπάντεχα με ιδιαίτερο τρόπο.. Εξιστορεί το δέσιμο, την αλληλεγγύη, την ενότητα, την βαθιά αγάπη τεσσάρων νέων, τεσσάρων αντρών την εποχή του Ρισελιέ, του Λουδοβίκου του 13ου και των σωματοφυλάκων. ‘Ομως δεν είναι τόσο απλοϊκό όσο ίσως διατυπώνεται.

Στο βιβλίο αυτό δεν περιγράφεται απλώς μια δυνατή φιλία. Συχνά στη ζωή καλείσαι να διαχειριστείς δύσκολες, περίπλοκες και καμιά φορά επικίνδυνες καταστάσεις, όπου η επιτυχής έκβαση αυτών διασφαλίζει την επιβίωση σου. Μόνος σου, δεν τα βγάζεις πέρα στη ζωή.. Χρειάζεσαι ανθρώπους που μπορείς να βασιστείς σε αυτούς, που δε θα σε «αδειάσουνε», ούτε θα σε προδώσουνε, που θα ρισκάρουν για σένα κι οι ίδιοι ίσως το κεφάλι τους αν χρειαστεί.. ‘Εχεις τέτοιους ανθρώπους που θα λειτουργούν αυθόρμητα με αυτό το τρόπο για σένα, γιατί θα λειτουργείς κι εσύ αυθόρμητα το ίδιο γι’αυτούς..

Για σένα μπορεί να είναι η οικογένεια ή ο σύντροφος, για τον διπλανό σου ένας συνάδελφος ή συντοπίτης, για κάποιον άλλον ένας φίλος ή κάποιος άγνωστος έως τότε στη ζωή του άνθρωπος. Αυτοί οι άνθρωποι, όποιοι κι αν είναι στη ζωή του καθενός, αν υπάρχουν, είναι ανεκτίμητοι και ανεκτίμητος είσαι κι εσύ γι’αυτούς..

Το διαβάζω γιατί νιώθω ευγνωμοσύνη στη ζωή μου γι’αυτούς τους ανθρώπους, αν έχω σταθεί τυχερός, και τους αναζητώ μπορώντας να τους αναγνωρίσω πλέον αν δεν τους έχω..

Φιλικά,

Κωνσταντίνα..!

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο του Αρκά, ο οποίος είναι πάντα επίκαιρος, είναι κλασσικός. Πέρα από τον «Προφήτη», που εκδόθηκε το 2016, αρκετά παλαιότερα, το 2007 είχε εκδοθεί ένα θεατρικό: το » Εχθροί εξ’ αίματος».

Στο έργο του αυτό, ένας άνθρωπος μετά απο τροχαίο πέφτει σε κώμα, και τα όργανα του σώματος αναστατωμένα ψάχνουν να δουν τί γίνεται, τί θα κάνουν. Συμμαχίες, αντιπαραθέσεις και φυσικά το ατομικό ώφελος εις βάρος του συνόλου γίνεται αντικείμενο συζήτησης στις στιχομυθίες του έργου.

Το ποιός θα κερδίσει, αξίζει να το ανακαλύψετε.

Το διαβάζω γιατί χρειάζεται να θυμάμαι πώς  κάποιες φορές χρειάζεται να προστατεύσω τον εαυτό μου με κάθε τρόπο.

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!

Το συγκεκριμένο βιβλίο συγκεντρώνει και μας κάνει γνωστά παραμύθια που λέγονταν στην περιοχή της Μακεδονίας. 35 παραμύθια, 35 διδάγματα, 35 ιστορίες που αποτυπώνουν τις τοπικές συνήθειες της Μακεδονίας διαχρονικά. Αν ψάχνετε κάτι διαφορετικό από τα κοινά, γνωστά παραμύθια θα το βρείτε σε αυτό το βιβλίο.

Το διαβάζω γιατί μικροί και μεγάλοι θα ταξιδέψουν και θα διδαχθούν.

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου,  θέλω να προτείνω μια σειρά εξαιρετικών αστυνομικών μυθιστορημάτων που χαρακτηρίζονται από οξυδέρκεια, ανατρεπτική πλοκή και εξαιρετική περιγραφή χαρακτήρων. Πρόκειται για τις ιστορίες του Σέρλοκ Χόλμς, του ‘Αρθουρ Κόναν Ντόιλ και είναι οι παρακάτω:

• Σπουδή στο Κόκκινο
• Το Σήμα των Τεσσάρων
• Οι Περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς
• Οι Αναμνήσεις του Σέρλοκ Χολμς
• Το σκυλί των Μπάσκερβιλ
• Η Επιστροφή του Σέρλοκ Χολμς
• Η Κοιλάδα του Φόβου
• Η Τελευταία Υπόκλιση
• Το Σημειωματάριο του Σέρλοκ Χολμς

Καθέ ένα βιβλίο από τα παραπάνω θες απλά να το διαβάζεις ξανά και ξανά.

Το  διαβάζω γιατί τέρπει το νου.!

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!

Αυτό το καταπληκτικό βιβλίο αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία. Πρόκειται για ένα φανταστικό παραμύθι με πρωταγωνιστές τον βασιλιά «Αστόχαστο» και τον γιο του τον «Συνετό». ‘Επι βασιλείας του πρώτου, η χώρα καταρρέει, ο λαός οδηγείται στην εξαθλίωση και την πείνα, ο τόπος ερημώνει και οι εχθροί του βασιλείου καραδοκούν.

Το βιβλίο αυτό εξιστορεί την μετάβαση από την καταστροφή στην ανοικοδόμηση, από την αποτυχία στην επιτυχία, διδάσκοντας σύνεση, γνώση, υπομονή, προσπάθεια, ταπεινότητα, αποφασιστικότητα, δικαιοσύνη και θάρρος. Είναι ένα διαχρονικό μαργαριτάρι για μικρούς και μεγάλους.

Το διαβάζω γιατί χρειάζεται να θυμάμαι πως χρειάζεται δύναμη να σηκωθείς όταν έχεις πέσει, πως χρειάζεται μόχθος για να φτάσεις ψηλά.

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!

Σήμερα λοιπόν, θυμήθηκα ένα αγαπημένο βιβλίο, παιδικό βιβλίο, το οποίο – αν δεν το πιστεύετε – ακόμα και σήμερα μου αρέσει να το διαβάζω.! Ξανά και ξανά, μαζί με την αδερφή μου..

Λέγεται «Το δέντρο που έδινε» του Σελ Σιλβεστάιν (Αμερικάνος ποιητής όπως έμαθα πολύ καιρό μετά). Πρόκειται για μία σύντομη, περιεκτική ιστορία μιας μηλιάς που αγαπάει ένα αγόρι, το οποίο παίζει μεγαλώνοντας στα κλαδιά της. Το ωραίο σε αυτό το παιδικό βιβλίο είναι οι απλές, λιτές προτάσεις του που συμπυκνώνουν και διοχετεύουν εύκολα κι ανεμπόδιστα στο κάθε παιδί την ίδια αίσθηση, το ίδιο νόημα : ‘Οτι, αν υπάρχει άδολη και ανιδιοτελής αγάπη αυτή προσεγγίζεται μόνο από μια μάνα, μόνο από ένα πατέρα, μόνο από έναν γονιό..!

Το διαβάζω γιατί μου θυμίζει την αγκαλιά της μητέρας μου, την ασφάλεια του πατέρα μου, το ζεστό σπιτικό μου..!

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!

Πρόκειται για ένα πασίγνωστο μυθιστόρημα που αφηγείται την περιπέτεια ένος νέου ανθρώπου που κατηγορήθηκε και φυλακίστηκε για πολλά χρόνια για αδικήματα που διέπραξαν άλλοι και του τα φόρτωσαν, και για το πως κατάφερε να «εκδικηθεί» γι’αυτήν την αδικία που του στοίχησε ότι είχε περισσότερη αξία – την ίδια του τη ζωή. Αυτό που μ’αρέσει σε αυτό το μυθιστόρημα είναι ότι δεν εκδικείται τους εχθρούς του χρησιμοποιώντας ψεύδη ή μηχανορροφώντας. Δεν γίνεται σαν κι εκείνους, δεν ταπεινώνεται. Αντίθετα, ο ήρωας εξυψώνεται και καταφέρνει να πάρει την εκδίκηση του με το να φέρει στην επιφάνεια ό.τι βρωμοδουλειά κι ατιμία είχαν κάνει οι εχθροί του. Ουσιαστικά δηλαδή ο συγγραφέας αποδίδει δικαιοσύνη.

Το διαβάζω γιατί με κάνει να θυμάμαι πως στη ζωή όλα είναι δανεικά κι πως οι πράξεις μου με ακολουθούν μέχρι το τέλος.

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!

‘Ολοι γνωρίζουμε αυτό το βιβλίο. Κι αν κάποιοι δεν το έχουνε διαβάσει, όλοι έχουν διδαχτεί αποσπάσματά του στα χρόνια του Δημοτικού σχολείου. Γιατί όμως διδάσκεται, έστω κι αποσπασματικά? Γιατί είναι τοσό ευρέως γνωστό? Γιατί αυτό το βιβλίο περιγράφει βασικές ανθρώπινες αρχές. «Μιλάει» για αρετή, για φιλία, για ομαδικότητα, για αλληλεγγύη, για βοήθεια, για δικαιοσύνη, για συγχώρεση, για εργατικότητα, για ωριμότητα. ‘Εννοιες δηλαδή αφηρημένες, που ενώ είναι δύσκολο να γίνουν αντιληπτές από τα μικρά παιδιά, παρουσιάζονται με τόση δεξιότητα από τον συγγραφέα μέσα από την εξιστόρηση των περιπετείων μιας ομάδας νεαρών, ώστε να φωλιάζουν εύκολα στην ψυχή τους. Κι να γίνονται όδηγός τους.

Το διαβάζω γιατί μαθαίνει σε εμένα και στα παιδιά μου πώς να είμαι καλύτερος άνθρωπος.

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!

Η τελευταία μαύρη γάτα είναι ένα απολαυστικό μυθιστόρημα για μικρά και μεγάλα παιδιά. Με πρωταγωνιστές διαφόρων χρωμάτων γάτες, οι οποίες σιγά-σιγά εξαφανίζονται, ο αναγνώστης μέσα σε μόλις 350 περίπου σελίδες βλέπει να ξεδιπλώνεται μπροστά του η ίδια η ζωή, ή αλλιώς αυτό που όλοι λέμε «έτσι έχουν, έτσι λειτουργούν τα πράγματα«. Αποτυπώνει την ζωή όπως την έχουν αντιληφθεί όσοι πλησιάζουν στη «δύση» τους, μέσα από τις εμπειρίες ετών. Περιγράφει τη ζωή όπως δεν την γνωρίζουν οι νέοι και δεν την αντιλαμβάνονται ακόμα τα παιδιά. Ευτυχώς για εμάς, οι ευφυείς αλληγορίες του κ. Τριβιζά, καθιστούν αυτό, το κατά τη γνώμη μου διαχρονικό βιβλίο, εύκολα κατανοήτο κι αναγνώσιμο πρωτίστως για τα παιδιά.

Το διαβάζω γιατί: υπενθυμίζει αξίες που οι μεγάλοι έχουν «ξεχάσει» και που οι μικροί πρέπει να ξέρουν.

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!