Πρόκειται για ένα ιστορικό, με πολλά λαογραφικά στοιχεία, μυθιστόρημα, μια αληθινή ιστορία, που διαδραματίστηκε το δεκαπενταύγουστο του 1943 στον τόπο καταγωγής του συγγραφέα, το μαρτυρικό χωριό Κομμένο της Άρτας. Εκεί που ξημερώματα της 16ης Αυγούστου τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής προέβησαν σε φριχτή θηριωδία, σκοτώνοντας 317 αμάχους, ανάμεσά τους τη νύφη Αλεξάνδρα Μάλλιου και το γαμπρό Θεοχάρη Καρίνο, από τον Παχυκάλαμο Άρτας.

Πρόκειται για ένα πασίγνωστο μυθιστόρημα που αφηγείται την περιπέτεια ένος νέου ανθρώπου που κατηγορήθηκε και φυλακίστηκε για πολλά χρόνια για αδικήματα που διέπραξαν άλλοι και του τα φόρτωσαν, και για το πως κατάφερε να «εκδικηθεί» γι’αυτήν την αδικία που του στοίχησε ότι είχε περισσότερη αξία – την ίδια του τη ζωή. Αυτό που μ’αρέσει σε αυτό το μυθιστόρημα είναι ότι δεν εκδικείται τους εχθρούς του χρησιμοποιώντας ψεύδη ή μηχανορροφώντας. Δεν γίνεται σαν κι εκείνους, δεν ταπεινώνεται. Αντίθετα, ο ήρωας εξυψώνεται και καταφέρνει να πάρει την εκδίκηση του με το να φέρει στην επιφάνεια ό.τι βρωμοδουλειά κι ατιμία είχαν κάνει οι εχθροί του. Ουσιαστικά δηλαδή ο συγγραφέας αποδίδει δικαιοσύνη.

Το διαβάζω γιατί με κάνει να θυμάμαι πως στη ζωή όλα είναι δανεικά κι πως οι πράξεις μου με ακολουθούν μέχρι το τέλος.

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!

«..Κι εγώ ζητούσα εσένα.

Εσένα αδιάκοπα..

Εσένα ανάμεσα σε ήλιο και σε σύννεφα.

Εσένα ανάμεσα σε νύχτα και σε ξαστεριά, στα σοκάκια τα στενά και στα αμέτρητα τα σκαλοπάτια.

Εσένα ζητούσα όταν η μοναξιά μ’αγκάλιαζε, εσένα κι όταν η χαρά γυρνούσε..

Εσένα, όταν τα μάτια μου έστρεφα στο βάθος της ψυχής μου..

Εσένα κι όταν η παρηγοριά δεν έφτανε στο σκοτεινό κελί μου..

Εσένα μάτια γαλανά και στου Χριστού την Πόρτα.

Χρόνια ολόκληρα εσένα αναζητώ μα μάταια..

..γιατί είναι άπιαστη σαν λένε η αγάπη..»

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!

Το εν λόγω έργο, προτείνεται για όσους πραγματικά αγαπούν τα βιβλία, ενδιαφέρονται για την ουσία κι όχι απλά στο να ολοκληρώσουν ένα βιβλίο για να λένε ότι «το διάβασα κι αυτό«. Ο Δον Κιχώτης είναι ένα δίτομο, πολυσέλιδο έργο, με πλούσια γλώσσα και λεπτομερείς περιγραφές. Χρειάζεται να διαβαστεί παραπάνω από μια φορά, γιατί κρύβει θησαυρούς. Οι χαρακτήρες του έργου κι οι επιδράσεις τους στον κεντρικό ήρωα, τον Δον Κιχώτη -ευπατρίδη- που αυτοανακηρύσσεται ιππότης και ξεκινά για περιπέτειες, σκιαγραφούνται και παρατίθονται βαθμιαία. Κι ουσιαστικά είναι αυτοί (οι χαρακτήρες) που «κινούν» το μύθο. Όπως στο σκάκι: ο στόχος είναι ο Βασιλιάς αλλά όλο το παιχνίδι γίνεται από τα υπόλοιπα πιόνια. Πρόκειται για ένα εμπνευσμένο έργο.

Το διαβάζω γιατί μου μαθαίνει πως μόνο όταν ονειρεύομαι – ρεαλιστικά ή όχι – είμαι και παραμένω ζωντανός.

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!

‘Οταν ολοκλήρωσα αυτό το βιβλίο σκέφτηκα «Αυτό ήταν? Μια αφήγηση της ζωής των μελών μιας οικογένειας? Μια εξιστόριση των δυσάρεστων και ευτυχισμένων στιγμών τους?». Το ακούμπησα στην άκρη και το ξέχασα.’Ετσι νόμιζα. Γιατί ό.τι είχα διαβάσει «δούλευε» μέσα μου. Κι απλά ξαφνικά μετά από κάποιους μήνες κατάλαβα..

Αυτό το βιβλίο περιγράφει με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο πώς είναι δυνατό να περάσεις μια ζωή, μια «αιωνιότητα» με κάποιους ανθρώπους, να μοιραστείς χαρές, και πόνους, και πίκρες και να ζήσεις ευτυχισμένες ή δυστυχισμένες στιγμές μαζί τους, κι όμως να ΜΗΝ έχεις πάψει ποτέ να αισθάνεσαι κι να είσαι μόνος. Τόσο εσύ όσο κι αυτοί. Επισημαίνει την εξής δυσνόητη διαφορά: πώς το γεγονός ότι διαχειρίζεσαι μαζί με άλλους απαιτητικές καταστάσεις δεν συνεπάγεται κατ’ανάγκην πώς τους έχεις νιώσει, πώς σε έχουν νιώσει, πώς τους ξέρεις ή πώς σε ξέρουν.

Το διαβάζω γιατί με οδηγεί να αποφασίσω στο τί «αιωνιότητα» θέλω τελικά να ζήσω.

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!

Πρόκειται για ένα ευφυές βιβλίο από τον πασίγνωστο και τον κλασσικό αυτόν συγγραφέα. Με μεγάλη οξυδέρκεια χειρίζεται τις λέξεις και πίσω από αυτές μεταφέρει πληθώρα μηνυμάτων  για την Αγγλία της εποχής του 1854. Με διπλωματικό τρόπο αναδεικνύει και καυτηριάζει τις συνθήκες ζωής, τις συνθήκες εργασίας αλλά και το «status quo» της χώρας όπως αυτό επικρατούσε τότε, μέσα από την αφήγηση της ιστορίας μια οικογένειας, όπου η μητέρα δεν ζει, και τα δύο παιδιά, ο γιός και η κόρη, βρίσκονται κάτω από τον ισχυρό έλεγχο του αυταρχικού πατέρα τους. Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία βασικά μέρη: την Σπορά, τον Θερισμό και την Σοδιά. Η δομή αυτή αποτελεί και το πιο εντυπωσιακό κατά τη γνώμη μου σε αυτό το βιβλίο, γιατί – όπως ίσως άλλωστε προδιαθέτουν οι ίδιες οι λέξεις που έχουν επιλεγεί για να χαρακτηριστούν τα βασικά μέρη της ιστορίας- σου δείχνει πώς οι ενέργειες που κάνεις εσύ για τον εαυτό σου (ακούσια ή όχι) ή οι άλλοι για σένα δρομολογούν και προδιαγράφουν μια πορεία, μια ζωή. Δείχνει πώς τα βιώματα και τα εκάστοτε κοινωνικά στερεότυπα μπορεί να εγκλωβίσουν, αν δεν φιλτραριστούν και δεν αποδομηθούν στο σωστό τόπο και χρόνο, και να οδηγήσουν σε χαμένες ζωές.

Το διαβάζω γιατί συνειδητοποιώ πόσο κρίσιμα είναι για την ζωή μου τα βιώματα και οι αποφάσεις που παίρνω εγώ για μένα, συνειδητά ή όχι.

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!

Πρόκειται για μια αυτοβιογραφία της Ιρανής Μαργιάν Σατραπί που αναφέρεται στα βιώματά της όντας μεταξύ 6-24χρονών, την εποχή όπου θεμελειώθηκε η ισλαμική επανάσταση στη χώρα του Ιράν. Το διαφορετικό αυτού το βιβλίου είναι ότι είναι κόμικ! Με έναν απλό, άκρως παραστατικό τρόπο, ο αναγνώστης αρχίζει να έρχεται – ίσως για 1η φορά- σε επαφή με ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας που για τους περισσότερους από εμάς παρέμενε άγνωστο.

Το διαβάζω γιατί γίνεται η αφορμή να αναζητήσω και να μάθω τα ιστορικά γεγονότα μιας χώρας, η κουλτούρα και ο πολιτισμός της οποίας μου είναι άγνωστη.

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!

‘Ολοι γνωρίζουμε αυτό το βιβλίο. Κι αν κάποιοι δεν το έχουνε διαβάσει, όλοι έχουν διδαχτεί αποσπάσματά του στα χρόνια του Δημοτικού σχολείου. Γιατί όμως διδάσκεται, έστω κι αποσπασματικά? Γιατί είναι τοσό ευρέως γνωστό? Γιατί αυτό το βιβλίο περιγράφει βασικές ανθρώπινες αρχές. «Μιλάει» για αρετή, για φιλία, για ομαδικότητα, για αλληλεγγύη, για βοήθεια, για δικαιοσύνη, για συγχώρεση, για εργατικότητα, για ωριμότητα. ‘Εννοιες δηλαδή αφηρημένες, που ενώ είναι δύσκολο να γίνουν αντιληπτές από τα μικρά παιδιά, παρουσιάζονται με τόση δεξιότητα από τον συγγραφέα μέσα από την εξιστόρηση των περιπετείων μιας ομάδας νεαρών, ώστε να φωλιάζουν εύκολα στην ψυχή τους. Κι να γίνονται όδηγός τους.

Το διαβάζω γιατί μαθαίνει σε εμένα και στα παιδιά μου πώς να είμαι καλύτερος άνθρωπος.

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!