Στο βιβλίο «Σπουδή στο Κόκκινο», μέσα από τα μάτια του Δρ. Ουώτσον, ενός Άγγλου γιατρού, βετεράνου του πόλεμου του Αφγανιστάν, γνωρίζουμε για πρώτη φορά έναν εκκεντρικό και δίχως αμφιβολία ευφυή ντεντέκτιβ, τον Σέρλοκ Χόλμς. Ο φανταστικός αυτός ήρωας του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, δεν είναι ένας κοινός ντετέκτιβ. Είναι ένας άνθρωπος που δεν εφησυχάζει, αεικίνητος, οξυδερκής και με αγαπημένη του ενασχόληση,την εξιχνίαση περίπλοκων εγκλημάτων.

Μέσα από αυτή την ιστορία, γινόμαστε παρατηρητές της αρχής μιας δυνατής φιλίας μεταξύ του Σέρλοκ Χόλμς και του βοηθού του Δρ. Ουώτσον.Η περιπέτειά τους ξεκινά με έναν ανεξιχνίαστο φόνο δίχως στοιχεία καιεξελίσσεται λιτά αλλά και περίτεχνα ταυτοχρόνως, κρατώντας τον αναγνώστη σε εγρήγορση.

Με αφορμή αυτή την πρώτη υπόθεση που συναντά και καλείται να ρίξει φως ο Σέρλοκ Χόλμς με τη βοήθεια του Δρ. Ουώτσον, ανακαλύπτουμε την ιδιόρρυθμη προσωπικότητα του κεντρικού ήρωα και τον δίχως αμφιβολία πρωτότυπο τρόπο έρευνάς του- τον επαγωγικό συλλογισμό και την ανάλυση. Έτσι, με τη συστηματική εξέταση των όσων έπεφταν στην αντίληψή του, παρατηρώντας λεπτομέρειες μιας συμπεριφοράς, ενός τόπου ή ενός προσώπου,  ο ήρωάς μας, διεξάγει με καθαρούς και προσεκτικούς συλλογισμούς, συμπεράσματα για γεγονότα που προηγήθηκαν έως ότου φτάσει με ακρίβεια στην άκρη του νήματος..

Το διαβάζω γιατί… «Αν σου δώσουν μια σειρά γεγονότων, μπορείς να μαντέψεις το αποτέλεσμα. Αν σου δώσουν το αποτέλεσμα, μπορείς  να μαντέψεις  τα γεγονότα;»

Α.Τ.

Ο Ερωτόκριτος είναι μία έμμετρη μυθιστορία που συντέθηκε από το Βιτσέντζο Κορνάρο στην Κρήτη τον 17ο αιώνα. Κεντρικό θέμα του είναι ο έρωτας ανάμεσα σε δύο νέους, τον Ερωτόκριτο και την Αρετούσα, και γύρω από αυτό περιστρέφονται και άλλα θέματα όπως η τιμή, η φιλία, η γενναιότητα και το κουράγιο. Ο Ερωτόκριτος είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα της Κρητικής λογοτεχνίας, την περίοδο της Βενετοκρατίας, το οποίο πέρασε στην λαϊκή παράδοση και παραμένει ένα δημοφιλές κλασικό έργο. Ένα μικρό απόσπασμα:

Ήκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα,
π’ ο κύρης σου μ’ εξόρισε σ’ τση ξενιτιάς τη στράτα;

Τέσσερεις μέρες μοναχά μού δωκε ν’ ανιμένω
Κι απόκει να ξενητευτώ πολλά μακρά να πηαίνω

και πώς να σ’ αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,
και πώς να ζήσω δίχως σου στο ξορισμόν εκείνο;

Κατέχω το κι ο κύρης σου γλήγορα σε παντεύει
Ρηγόπουλο, Αφεντόπουλο, σαν είσαι συ γυρεύει

και δεν μπορείς ν’ αντθισταθής στα θέλουν οί γονείς σου
νικούν τηνε τη γνώμη σου κι αλλάσει η όρεξή σου

Μια χάρη Αφέντρα σου ζητώ κι εκείνη θέλω μόνο
καί μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω

την ώρα π’ αρραβωνιστής να βαραναστενάξης
κι’ όντε σα νύφη στολιστήςσαν παντρεμένη αλλάξης

ν’ αναδακρυώσης καί να πής, Ρωτόκριτε καημένε
τα σού τασσα λησμόνησα, τα θέλες μπλιό δέ έναι

και κάθε μήνα μια φορά μέσα στην κάμερά σου
λόγιαζε τα παθα γιά σε να με πονή η καρδιά σου

καί πιάνε καί τη ζωγραφιά, πού βρες στ’ αρμάρι μέσα
και τα τραγούδια πού λαργα κι όπου πολλά σ’ αρέσα

και διάβαζέ τα θώρειε τα κι αναθυμού κι εμένα
πως μέ ξορίσανε μακρά στα ξένα

κι’ όντε σού πούν κι απόθανα λυπήσουμε καί κλάψε
και τα τραγούδια πού βγαλα μες’ στη φωτιά τα κάψε

Όπου κι αν πάω κι ά βρεθώ κι ότι καιρό κι άν ζήσω
τάσσω σου άλλη να μη δώ μηδέ ν’ ανατρανίσω

Κι ας τάξω ο κακορίζικος πως δε σ’ είδα ποτέ μου
Ένα κερίν αφτούμενο ακράτουν κ’ ήσβησέ μου

Κάλλια `χω σε με θάνατο παρ’ άλλη με ζωή μου
Γιά σέναν εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου

Το διαβάζω γιατί μας διδάσκει για τις αέναες μεταβολές της ζωής, τον πόλεμο, τον έρωτα, την έχθρα και τη φιλία!

 Με εκτίμηση, Ravea Nornalie!

Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορούν τα ποιήματα της Μαρίας Πολυδούρη. Μιλάνε  – φυσικά- για τον έρωτα, για την αγάπη…! Αξίζει να διαβαστούν και να «ξαναειπωθούν» γιατί αποπνέουν μια γλυκιά αισθαντικότητα, μια ευγένια, μια γαλήνη.

« Κοντά σου

Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι.

Κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως.

Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη

ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.

Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει

που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά,

Κι αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει,

πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.

Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι

κι ανύποπτα περνά μες στη ζωή.

Κοντά σου όλα γλυκά κι όλα σα χνούδι,

σα χάδι, σα δροσούλα, σαν πνοή. »

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!