Είναι επίκαιρο, καθώς η ομώνυμη πετυχημένη σειρά της τηλεόρασης που κάνει θραύση.

Πάντα πίστευα ότι όταν ένα βιβλίο μεταφέρεται στη μικρή ή στη μεγάλη οθόνη, είναι και πάλι καλύτερο, ανώτερο, και ό.τι παραμένει ακόμα μοναδικό. Κι εδώ δε διαψεύστηκα. Η σειρά εμπνεύστηκε από το βιβλίο και δεν έγινε μεταφορά. Για την ακρίβεια δε μπορείς να μιλήσεις για μεταφορά γιατί η πλοκή διαφέρει.

Δολοφονίες αρκετές, πόνος πολύς, εξορία προφανής όπως και στη σειρά. Ο κορμός παραμένει ο ίδιος δηλαδή, αλλάζει όμως ο τρόπος που συνδέονται οι ήρωες, ενώ άλλοι δεν υπάρχουν. Αξίζει να διαβαστεί αυτό το βιβλίο για δύο κατά τη γνώμη μου λόγους:

1) Ο άνθρωπος στη ζωή του μπορεί να βιώσει αστείρευτο πόνο. Ο πόνος είτε σε λυγίζει είτε σε δυναμώνει μέσα από την προσπάθεια σου να μην εγκαταλείψεις. Στο βιβλίο περιγράφεται εντυπωσιακά η ενστικτώδης παρόρμηση να μην εγκαταλείψεις.

2) Ο άνθρωπος στη ζωή του μπορεί να κληθεί σε θέση να συγχωρέσει. Μεγάλο ή μικρό κακό, παραμένει κακό. Πώς συγχωρείς? Τον άνθρωπο που σου έκανε κακό πως τον συγχωρείς? Εγώ προσωπικά αδυνατούσα να το φανταστώ μέχρι πριν αυτό το βιβλίο.

Επομένως, το διαβάζω γιατί «το ένα καλό έχει τη δύναμη να νικήσει χίλια κακά..!»

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!