Μόνος..
Κι όμως.. Σε τόσο κόσμο ανάμεσα κι εγώ να νιώθω μόνος..
Μόνος..
Κι η αγάπη, λένε, σε γεμίζει..
η αγάπη, λένε, σε κατακλύζει..
Η αγάπη λέω δυσεύρετη είναι..
η αγάπη λέω άμμος είναι..
Κόκκοι και ρέουν,
κόκκοι και φεύγουν..
Δάχτυλα οι στιγμές
και η ζωή γλιστρά ανάμεσά τους,
Δύσκολο να βρεις αυτό που αναζητάς..
Δύσκολο να αφήσεις αυτό που λες πως αγαπάς..

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!

Το ολοκλήρωσα εχθές. Με απορρόφησε..’Ολο τον καιρό που το διάβαζα, όσο κι αν ήμουν κουρασμένη, συνέχιζα κι άλλο..κι άλλη μια σελίδα.. κι άλλη μια.! Σίγουρα ο χρησιμοποιούμενος γραπτός λόγος έπαιξε ρόλο. ‘Αλλωστε αυτό προσδοκά κανείς από ένα κλασσικό έργο.

‘Ενας νέος, έχοντας μόλις ολοκληρώσει τις σπούδες του, χωρίς οικονομικά μέσα, χωρίς ουσιαστική υποστήριξη στην Βρετανία του 19ου αιώνα προσπαθεί να κερδίσει τη ζωή του. Αρχικά να επιβιώσει..και έπειτα, γιατί όχι, να ονειρευτεί, να δημιουργήσει. Βιώνει εμπειρίες, δέχεται ή απορρίπτει βοήθεια, εργάζεται, ερωτεύεται, αγαπάει. Ζεί. Καταφέρνει και ζει τη ζωή που θέλησε.

Το διαβάζω γιατί είναι ανθρώπινο. Από τα λίγα βιβλία που έχω διαβάσει που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι ο μύθος που εξιστορεί είναι κοντά στην πραγματικότητα. Στη πραγματική ζωή. Είναι ένα απλό, συντροφικό βιβλίο με ουσία.

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!