Ποιός δε γνωρίζει τη φράση: «‘Ενας για όλους και όλοι για έναν»?

Το εν λόγω βιβλίο το έψαχνα καιρό – ίσως χρόνια, κάθως είναι εξαντλημένο- και μου προσφέρθηκε αναπάντεχα με ιδιαίτερο τρόπο.. Εξιστορεί το δέσιμο, την αλληλεγγύη, την ενότητα, την βαθιά αγάπη τεσσάρων νέων, τεσσάρων αντρών την εποχή του Ρισελιέ, του Λουδοβίκου του 13ου και των σωματοφυλάκων. ‘Ομως δεν είναι τόσο απλοϊκό όσο ίσως διατυπώνεται.

Στο βιβλίο αυτό δεν περιγράφεται απλώς μια δυνατή φιλία. Συχνά στη ζωή καλείσαι να διαχειριστείς δύσκολες, περίπλοκες και καμιά φορά επικίνδυνες καταστάσεις, όπου η επιτυχής έκβαση αυτών διασφαλίζει την επιβίωση σου. Μόνος σου, δεν τα βγάζεις πέρα στη ζωή.. Χρειάζεσαι ανθρώπους που μπορείς να βασιστείς σε αυτούς, που δε θα σε «αδειάσουνε», ούτε θα σε προδώσουνε, που θα ρισκάρουν για σένα κι οι ίδιοι ίσως το κεφάλι τους αν χρειαστεί.. ‘Εχεις τέτοιους ανθρώπους που θα λειτουργούν αυθόρμητα με αυτό το τρόπο για σένα, γιατί θα λειτουργείς κι εσύ αυθόρμητα το ίδιο γι’αυτούς..

Για σένα μπορεί να είναι η οικογένεια ή ο σύντροφος, για τον διπλανό σου ένας συνάδελφος ή συντοπίτης, για κάποιον άλλον ένας φίλος ή κάποιος άγνωστος έως τότε στη ζωή του άνθρωπος. Αυτοί οι άνθρωποι, όποιοι κι αν είναι στη ζωή του καθενός, αν υπάρχουν, είναι ανεκτίμητοι και ανεκτίμητος είσαι κι εσύ γι’αυτούς..

Το διαβάζω γιατί νιώθω ευγνωμοσύνη στη ζωή μου γι’αυτούς τους ανθρώπους, αν έχω σταθεί τυχερός, και τους αναζητώ μπορώντας να τους αναγνωρίσω πλέον αν δεν τους έχω..

Φιλικά,

Κωνσταντίνα..!