«Στο πρόσωπο σου η ομορφιά του

κόσμου όλη συμπυκνωμένη και

στο χαμόγελο σου ο ουρανός.!

Τ’αστρα όλου του κόσμου τις ευχές να φέγγουν

και το φεγγάρι το δρόμο το προσεκτικό.

Είναι η ζωή σκληρή κι ο κόσμος ξένος.

Μα έχεις αγκαλιά για να κρυφτείς

και δύναμη να ξανοιχτείς.

Της αθωότητας μονάχα εκείνη τη πρώτη τη πληγή φοβάμαι.

Φοβάμαι μη σκιαχτείς και το ξεχάσεις:

ένα κομμάτι για σένα να φυλάξεις..»

Φιλικά,

Κωνσταντίνα.!